ความรู้สึกพวกนี้
...ความเห็นใจ
...ความขี้เกียจ
...ความน้อยใจ
...ความอิจฉา
...ความเห็นแก่ตัว
...ฯลฯ
..
.
เป็นธรรมดาของมนุษย์รึป่าวนะ เลยทำให้รู้สึกแบบนี้
ทำให้รู้ว่าตัวเองไม่ได้ดีไปกว่าใครๆ
แล้วข้าพเจ้าควรทำอย่างไรล่ะ?
หยุด? หยุดหลงตัวเอง หยุดกับทุกๆอย่าง ...?
นี่ข้าพเจ้ากำลังแก้ตัวรึป่าวนะ ขณะที่กำลังแก้ตัวนี่
ไปหาอะไรทำ เพื่อให้มีความภูมิใจในตัวเองจะดีกว่ารึป่าวนะ
จริงๆแล้วควรเริ่มสินะ มัวแต่หยุดอยู่ได้ยังไง
หยุดนานเกินไป เลยเป็นแบบนี้ไง
อยู่กับตัวเองนานเกิน จนมืดมนไปหมดแล้ว
ต้องก้าวต่อไปอีก ก้าวให้ยาวขึ้นไปอีก ให้ต่อเนื่อง และเร็วพอ
พอที่จะไม่ทำให้ช้าเกินไปจนท้อ หรือจนอยากหยุดอยู่กับที่
เหมือนตอนนี้
....
ข้าพเจ้าต้องขึ้นจากหลุมนี้ให้ได้ ...ด้วยตัวเอง