ไม่รู้สินะ บางครั้งอาจรู้สึกแบบนั้นบ้าง
แต่ก็ไม่ยอมรับ แต่ก็ยังดื้อ คิดว่าจะเหงาได้ไงล่ะ
เพื่อนออกจะเยอะ พ่อแม่และญาติก็มากมาย
หลอกตัวเองว่าไม่ได้อยู่คนเดียว แล้วสุดท้าย...
ก็โดนตัวเองหลอก ฮ่าๆ
เคยมีครั้งหนึ่งที่เมื่อข้าพเจ้าอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย
ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น คงมีเพียงข้าพเจ้าเท่านั้น ที่แปลกและต่างออกไป
ไม่ว่าจะทำอย่างไร ก็ไม่อาจกลมกลืนเป็นส่วนหนึ่งกับความวุ่นวายนั้นได้
เหมือนกับว่ามีแรงบางอย่างผลักดันให้ข้าพเจ้าต้องรีบออกมา
ออกมาเดียวดายเหมือนเดิม
ถ้าตื่นมาคนเดียว แล้วรู้สึกว่า
ไม่อยากไปไหน
ไม่อยากเจอกับใคร
ไม่อยากจะทำอะไร
...
..
.
จะเรียกว่าเหงาได้รึป่าวนะ
แต่ข้าพเจ้าว่า
มันน่าจะกลายเป็นขี้เกียจมากกว่าเหงาน่ะสิ - -"
แล้วตอนนี้ล่ะ?
ถ้าข้าพเจ้าบอกว่าเหงา นอกจากจะเป็นการหลอกตัวเองแล้ว
ยังอาจเป็นการทำร้ายความรู้สึกของคนอีกคน
ที่คอยอยู่เคียงข้างข้าพเจ้าเสมอ ตั้งแต่ตอนที่ข้าพเจ้าไม่รู้ตัว
จนบัดนี้ ที่ความเหงาของข้าพเจ้าหมดไป ^ ^
...
ข้าพเจ้าไม่ได้อัพบล็อกนาน เพราะมัวแต่ติดเฟสบุค = ="