เคยคิดว่าเจอแล้ว แต่ก็ทำหลุดมือไปหลายครั้ง
เคยหลอกตัวเองว่าเจอแล้ว แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่
เคยพยายามอย่างสุดๆ คิดว่าจะได้มันมา แต่ก็ไม่ได้อีก
ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเสมอ
...ไม่เปลี่ยนแปลง สุดท้ายแล้วก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
เริ่มจะท้อแล้วนะ เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ
เริ่มจะเหนื่อยแล้วนะ น้ำตาไหลอีกแล้วนะ
ทำไมไม่ชินซะทีนะ กับแบบนี้ แบบเดิมๆ
แบบที่คุ้นเคย แบบที่เป็นอยู่ประจำทุกวัน
บางที... อาจคิดไปเองก็ได้สินะ
น้ำตา... คงทำให้มองอะไรไม่เห็นอะไรสินะ
หัวใจ... คงไม่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปสินะ
สมอง... คงมีค่าแค่ไว้ประดับตัวสินะ
รอยยิ้ม... คงไม่ทำให้อะไรๆดีขึ้นเลยสินะ
ความหวังดี... คงมีค่าพอๆกับลมวูบหนึ่งสินะ
ความห่วงใย... คงไม่มีค่าอะไรแล้วหละ
แม้แต่เวลา ยังทำให้ปวดใจได้เหมือนเดิม
ยิ่งนานมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งทำให้เจ็บปวด
หยุดเถิด หยุดเดินเถิด ...หยุดเสียที
พอแล้ว ไม่อยากเจอแล้ว ...ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว
...
ลาก่อน ลาก่อน ลาก่อน ...ฉันคนเดิม