ข้าพเจ้ามีเพื่อนมากมาย สามารถไปคุยได้ทุกคน เพราะข้าพเจ้าคิดว่าเค้าเป็นเพื่อนของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าไม่สามารถทำให้เพื่อนทุกคนเชื่อข้าพเจ้าได้ ...แต่ถ้ามีเพื่อนเพียงสักหนึ่งคนในจำนวนเหล่านั้นที่เชื่อข้าพเจ้า แค่นี้ข้าพเจ้าก็ปลาบปลื้มใจมากแล้ว
ข้าพเจ้าพยายามสร้างเพื่อนให้มาก แต่ก็ยากที่จะบอกว่าคนที่ข้าพเจ้าเห็นว่าเป็น"เพื่อน" จะคิดเช่นเดียวกันมั้ย
ข้าพเจ้าไม่รู้จักคำว่า"เพื่อนแท้" เพราะข้าพเจ้าไม่เคยสัมผัส ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเจอ ...
ข้าพเจ้าไม่คิดว่า"เพื่อนแท้"จะมาหาเราเอง ดังนั้นจึงต้องพยายามกันต่อไป ไม่ใช่การตามหา ...แต่เป็นการปรับปรุงตัวของตัวเอง
ข้าพเจ้าเป็นคนหัวแข็ง และมีทิฐิแรงกล้ามาก ไม่ค่อยยอมฟังคนอื่น ...แต่บางครั้งก็เชื่อคนง่าย เพราะมองโลกในแง่ดีมากจนดูโง่เกินไป
ข้าพเจ้าเชื่อว่าตนเองมีเหตุผล แต่ความมีเหตุผลของข้าพเจ้านั้น อาจจะเกิดขึ้นช้าหน่อย Delay ประมาณ 1 วันขึ้นไป ...แล้วแต่สถานการณ์
ข้าพเจ้าจะไม่พยายามเป็นเพื่อนที่ดีเลิศให้กับทุกคน แต่ข้าพเจ้าจะเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด
ข้าพเจ้าเชื่อว่า การที่คนสองคนจะเป็นเพื่อนกันได้นั้น ขึ้นอยู่แต่เพียงว่า ทั้งสองจะรับข้อเสียของกันและกันได้หรือไม่?
ข้าพเจ้ามีความสุขที่ได้อยู่กับเพื่อนมากๆ และก็อยากให้คนที่ข้าพเจ้าเห็นว่าเป็น"เพื่อน"มีความสุขเช่นเดียวกัน ...แม้ความสุขจะไม่ยั่งยืนก็ตาม
ข้าพเจ้าทำผิดต่อเพื่อนมากมาย ทั้งที่รู้ตัวและไม่รู้ตัว หลายครั้งที่ไม่ได้ขอโทษ ไม่ใช่ว่าไม่สนใจ ...ก็แค่แคร์จนรู้สึกประหม่าและไม่กล้าเท่านั้นเอง
ข้าพเจ้ามองเพื่อนบางคนในแง่ร้ายมากเกินความเป็นจริง อาจเพราะข้าพเจ้าไม่ใช่คนดีเลิศ จึงไม่ได้คิดดีทุกเวลา ข้าพเจ้ารู้สึกเสียใจอย่างมากจริงๆ
ข้าพเจ้าได้คุยกับผู้คนมากมาย แต่กลับไม่สามารถจดจำชื่อของบางคนได้ ทำให้ข้าพเจ้าทุกข์ใจเป็นอย่างมาก บางครั้งถึงกับพยายามนึกเป็นวันๆเลยก็มี (การลืมชื่อเป็นการเสียมารยาทอย่างหนึ่ง)
ข้าพเจ้าอาจไม่สามารถเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดให้กับทุกคนได้ แต่หากข้าพเจ้าสามารถเป็นได้แค่เพียงเพื่อนของทุกคนก็ยังดี
ข้าพเจ้าจะพยายามต่อไป พยายามเป็นตัวของตัวเอง แสดงออกอย่างจริงใจ ยอมแม้บางครั้งจะมองโลกในแง่ดีจนกลายเป็นคนโง่งมก็ตาม
...
มนุษย์เป็นสัตว์สังคม และก็ตายเพราะสังคมเช่นกัน
จาก anime เรื่อง Shigofumi (ตอนไหนไม่รู้สิ …ลืมง่ะ >_<)
พยายามเข้านะส้ม ^_^