แต่พอโตแล้ว ก็เริ่มคิดตรงข้าม อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง
ครั้งหนึ่ง ขณะที่ข้าพเจ้ารอรถตอนเช้า
ข้าพเจ้าคิด ...รถทำไมมาช้าจังเลย รอจนเบื่อแล้วเนี่ย
พอรถเมย์มา
ข้าพเจ้าคิด ...คนแน่นจัง ต้องเบียดอีกละ
ขณะที่ข้าพเจ้าอยู่บนรถเมย์
ข้าพเจ้าคิด ...เฮ้อ ร้อนก็ร้อน รถยังมาติดอีก
คิดถึงรถยนต์แอร์เย็นๆจัง - -
ย้อนกลับไปตอนเด็ก ที่นั่งรถยนต์เป็นประจำ
กลับรู้สึกอยากนั่งรถไปโรงเรียนเองแทบตาย
ตอนนี้อยากนั่งรถแอร์เย็นๆ ทั้งที่ตอนเด็กไม่อยากนั่ง
ตอนเด็ก เวลาจะหาเพื่อนทำได้ง่ายมากๆ
เพียงเดินไปบอกว่า "เข้ากลุ่มด้วยคนดิ" ก็เป็นเพื่อนกันได้แล้ว
แต่ตอนนี้ คุยกันมาเป็นปีๆ หลายคนยังไม่รับว่าเป็นเพื่อนกันอีก
ตอนเด็กๆ มีอยู่เรื่องนึงที่ข้าพเจ้าไม่ชอบอย่างมาก
คือเมื่อถามผู้ใหญ่บางคนไปแล้ว ได้รับคำตอบว่า
"เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว"
ตอนนั้นได้แต่คิดว่าจะรีบๆโตให้ดู ^^
และตอนนี้ข้าพเจ้าก็เลยอยากรู้ไปทุกเรื่อง
เพื่อชดเชยตอนเด็กๆ (เป็นข้องอ้างได้อีก ...อิอิ)
ข้าพเจ้ารู้สึกว่า ยิ่งโตขึ้น ก็ยิ่งคิดเยอะขึ้น พอคิดเยอะขึ้น
อะไรๆก็ไม่ดีไปซะหมด เพราะเห็นแต่ข้อเสียของมัน
ตอนเด็ก มองโลกในแง่ดีไปแทบทุกด้าน
อยากทำไรก็ทำ ทำไปก่อนค่อยคิดค่อยเรียนรู้กันไป
เรียนรู้จากการกระทำ ได้อะไรเยอะมากเลยนะ
อย่างน้อยก็มากกว่าการไม่ทำอะไรเลย
เด็กๆมองโลกให้เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการ ช่างฝัน
แต่ผู้ใหญ่มองโลกตามความเป็นจริง
ความจริงนั้นโหดร้าย ผู้ใหญ่ที่พบเจอกับเรื่องโหดร้ายมามาก
จึงกลายเป็นคนมองโลกในแง่ร้ายไปซะส่วนใหญ่
ข้าพเจ้าเคยอ่านหนังสือเล่มนึง เป็นเรื่องเกี่ยวกับการกระตุ้นความคิด
วิธีกระตุ้นความคิดสร้างสรรค์วิธีนึงคือ พยายามคิดให้เหมือนเด็ก
สนุกไปกับทุกๆการกระทำของแต่ละวัน แค่นั้นหละ
แต่พอโตแล้ว สิ่งนี้ทำยากจริงๆเนอะ = ="
...
แสดงความคิดเห็น