เบื่อที่จะพูดกับบางคนที่ไม่ยอมฟังและเข้าใจสักที
อยากจะพูดหรือคุยให้รู้เรื่องมากๆเลยนะ ไม่ได้ต้องการหนี
แค่คิดว่าพยายามพูดไปขนาดไหน ก็เท่านั้นแหละ
กลายเป็นคำพูดที่ไร้ความหมาย ไร้ค่า...
อย่าพูดอีกเลยนะ ตอนนี้ข้าพเจ้าไม่อยากได้ยินอะไรแล้ว
ขอเถิดนะ ได้โปรดปล่อยให้คนคนหนึ่งได้อยู่กับตัวเอง
ขอโทษนะ กับสิ่งต่างๆที่ข้าพเจ้าได้ทำลงไป ทั้งที่ตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ
ให้อภัยแล้วนะ ข้าพเจ้าจะไม่โกรธแล้ว แต่คงไม่มีทางเป็นเหมือนเดิม
อย่าโทษตัวเองหรือโทษใครเลย ไม่มีใครผิดหรอก ทุกคนแค่กำลังค้นหาสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองเท่านั้นแหละ
ข้าพเจ้าคิดว่า"ความรักไม่ใช่การครอบครอง" แต่เป็นการหวังให้คนที่เรารักมีความสุขก็เท่านั้น
ข้าพเจ้าไม่สามารถยอมรับความรักที่มีความหมายต่างไปจากนี้ได้
เพราะข้าพเจ้าใจแคบเกินไป จึงไม่สามารถทำใจยอมรับในบางสิ่งบางอย่างได้
เหตุการณ์นี้ทำให้ข้าพเจ้ากดดันมากๆ ทำอะไรไม่ถูก เพราะมีเพื่อนน้อยคนมากๆที่เข้าใจ และยอมรับฟังข้าพเจ้าจริงๆ <<< ขอบคุณมาก -/\-
ส่วนเพื่อนอีกหลายคนยังคงคิดแบบเดิม เข้าใจไปแบบเดิม โดยไม่เคยถามข้าพเจ้าสักคำ
อ่อ..ลืมไป คำพูดข้าพเจ้าไร้ค่าไปแล้วนี่นา
ข้าพเจ้ายอมเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด ยอมเป็นคนที่เลวและชั่วช้าที่สุด เพื่อความสุขของตัวเอง ใครจะว่าผิดก็ว่าไปเถอะ ด่าไปเถอะ คงไม่มีคำพูดไหนมาทำร้ายจิตใจที่ด้านชาของข้าพเจ้าได้อีกแล้วหละ
...
ขอบ่นอีกทีนะ ฮะๆๆ
เหอๆ บ่นออกไปเหอะ ระบายออกไปจะได้รู้สึกดีขึ้น
เราถามแล้วนะ หุหุ